W ostatnich dniach osuwam się w ciemność snu w tym czasie, kiedy w planach mam jeszcze kawałek wieczoru dla siebie. Na tyle długo jednak kołyszę się, śpiewam kołysanki, tulę synka, udaję, że zasypiam, że ostatecznie wpadam w sen prawdziwy i głęboki, z którego nie mam już potem sił się podźwignąć, nawet jeśli na chwilę się… Czytaj dalej »
Dziś senność stuka do mojej głowy. Kładzie się ciężarem na powiekach, spowalnia oddech i myśli, obezwładnia ciało. Trochę bym chciała coś porobić, popisać, może coś przeczytać, a zarazem mam ogromną ochotę poddać się ogarniającej mnie senności i odpłynąć gdzieś hen, w krainy odpoczynku. Może dziś zawędruję w świat równoległy pełen kwitnących drzew jabłoni, śliw i… Czytaj dalej »
Czasem mam tyle do opowiedzenia, że milknę. Zatyka mnie natłok myśli, wrażeń i słów. Kotłują mi się, na czubku głowy, pod samą czaszką, ale nie sposób ich w tej kotłowaninie wyłapać, ułożyć i wypowiedzieć. Kłębią się, przepychają, może nawet gryzą, walcząc o pierwszeństwo wyjścia, przez co stają się splątaną masą zębów, krzyków, urywków i fragmentów.… Czytaj dalej »
Tego jeszcze świat nie widział, bym na tak długo zniknęła ze snuja. Przez okrągły tydzień nie nadawałam tu moich myśli ani fantazji, ani nawet całkiem bezsensownych śmichów-chichów. Trochę mi z tym dziwnie i nieswojo, ale zarazem czuję, że to jest całkiem w porządku. Tak też może być, że znikam z bloga, choć generalnie, to ja… Czytaj dalej »
Lubię mieć 38-39, jest mi wtedy tak miło i cieplutko, że zaraz zasypiam i śpię. Najczęściej mam jednak 37-38, a to oznacza zimno i dreszcze. Brak snu. Leżę godzinami w ciemnym pokoju i czekam na 38-39. Nie mam na nic siły, mogę tylko tak leżeć i leżeć, okutana w kołdrę i koc, w skarpetkach i… Czytaj dalej »
Są i dni pełne chorowania, w których osłabieni i obolali obijamy się od siebie, rozdzielając nasze bijące się maluchy, robiąc im tosty i dużo przytulając. Te dni niosą sporo wyzwań, a zarazem mają w sobie jakąś esencjonalność wspólnego czasu. Oto czworo ludzi, tak bardzo różnych i nieco obolałych, potrafi przeżyć kolejny dzień bez większych uszczerbków… Czytaj dalej »
Znikam ostatnio w ciemnych godzinach wieczoru i nocy, w objęciach synka, który zasypia i zasypia, a potem jakby rozkojarza się i znów zasypia i zasypia, do kolejnego rozkojarzenia, w którym nie raz i nie dwa, występują liczne atrakcje z zębami i pazurami w roli głównej, ćwiczącymi moją wytrzymałość, poziom bólu i ogólne siły psychiczne. Mniej… Czytaj dalej »
Nieustannie uczę się czegoś od moich dzieci albo przy moich dzieciach, albo dlatego, że mam dzieci, albo dzięki dzieciom. Droga przez macierzyństwo jest drogą, w której wciąż dowiaduję się czegoś o sobie. Przypomina mi się wiele zapomnianych spraw z dzieciństwa. Jakieś wydarzenia, marzenia, emocje. Widzę je teraz w sposób dualny, oczami dziecka i oczami matki… Czytaj dalej »
Są i takie wieczory, jak dzisiejszy, kiedy wydarzenia dnia przelewają się z chlupotem w mojej głowie. Mieszają się ze sobą, kołyszą z lewa na prawo i z powrotem, a potem znów na prawo, jakby świat był jedną, wielką łajbą. Albo huśtawką. Wszystko mi szumi. Kaloryfer, oczyszczacz, myśli i oddechy. Jednostajny strumień szumu snuje się po… Czytaj dalej »
Do mojego mieszkania wpadła osa, co jak zwykle na chwilę mnie sparaliżowało. Z przerażeniem patrzyłam jak bzycząc powoli ląduje na miseczce-podstawce, do której spływa buzujący sok z kiszonych od tygodnia jabłek, jak zanurza w soku swoją głowę, rusza odnóżami… Stupor trwał chwilę, dość szybko poczułam adrenalinę i potrzebę ratowania siebie i młodszego syna, który był… Czytaj dalej »