Tyle we mnie emocji. Kłębią się, rozgrzewają, kipią. Same ciepłe, puchate i przyjemne. Tylko bardzo żywe. Skaczą w piersi, odbijają od ścian głowy jak piłeczki. Duże ilości piłeczek. Duże ilości skoków i odbić. Jak ja zasnę? Może jeszcze chwilę pozwolę im się wyszaleć. Niech skaczą, wirują, odbijają się, zderzają, pędzą i śmigają. Szybko, szalono, wariacko.… Czytaj dalej »
Kiedy mój syn kładzie mi dłoń na twarzy i mówi „mama, lubię cię” przepełnia mnie miłość i czułość. Zachwyca mnie jego czoło przykryte włosami, powaźne oczy i słodki nosek, który na zimnie od razu czerwienieje (dokładnie jak mój – nieco większy i mniej słodki). Zachwyca mnie ciepło jego rąk, czuję jak płynie z nich energia… Czytaj dalej »
Tej zimy uczymy się zmienności pogody i trwałości uczuć. Podajemy sobie zmarznięte dłonie i kubki z gorącą herbatą. Czasem spada nam na głowę deszcz, a czasem niespodziewana wiadomość. Dotykamy miłości. Jest miękka i ciepła. Przepływa przez nas delikatnie, zostawia ciszę i łagodność. Wieczorami zasypiamy we dwoje, budzimy się we czwórkę. Z poduszką odciśniętą na twarzy… Czytaj dalej »
Płatki śniegu, te malutkie i niepowtarzalne kawałki wszechświata, szalały dziś wokół mojej głowy, wciskały się pod kaptur i rozpływały pod butami. Patrzyłam na kościół. Jego podświetlona bryła na tle ciemnego nieba i w szalejącej śnieżnej zamieci była piękna, potężna i niewzruszona. Witraże wprowadzały delikatność i świadectwo misternej pracy. Dachy wieżyczek wystrzeliwały w niebo, cięły ciemność… Czytaj dalej »
Czasami mrok zapada nie tylko za oknem. Zmierzam się wtedy z demonami przeszłości. Albo przyszłości. Choć może najbardziej z chwili obecnej. Życie jak linia. Ma swoją nieprzerwaność. Do czasu, oczywiście. Półprosta. Albo półkrzywa. Całkiem jak mój kręgosłup. Porankiem zaczynam świat na nowo. Ręczniki nocy wykręcam i rozwieszam do wyschnięcia. Kałuże mroku schną w słońcu zostawiając… Czytaj dalej »
Mój umysł snuje się ostatnio wśród kosmetycznych receptur. Ciągle coś tworzę, wymyślam, próbuję. Kilka produktów mam już gotowych. Tych nie ruszam. Jednak ileś jest w trakcie opracowywania lub dopracowywania i w nich hula dusza, umysł błądzi, ciało testuje. Czasem nieco boleśnie. Z nowych zainteresowań, którym mój umysł również poświęca jakiś kawałek siebie, uczę się roślin.… Czytaj dalej »
Wiosenny deszcz kapie mi w duszę rozrzewnieniem. Spływa po zielonych listkach niosąc smutek i słodycz, zachwyt i ból, tęsknotę. Przyciskam czoło do szklanej tafli okna i przez chwilę czuję wilgoć na policzku, zapach ziemi i pierwotny krzyk narodzin. W kuchni mam ciepło, czajnik paruje obietnicą herbaty, a deszcz zmywa zimę z chodników. Czuję ulotność świata.… Czytaj dalej »
Niektóre dni dzieją się z pewnym przesunięciem, jakbym nie potrafiła za nimi nadążyć. Ledwo się zaczną, tym porannym zgrzytem przebudzenia, a już pora na zamykanie oczu i działań, odkładanie planów na górną półkę w łazience i mycie zębów. W takie dni wszystko odbywa się w niedoczasie i jeśli nawet nigdzie mi nie spieszno, to co… Czytaj dalej »
Dziś wpadam tu na chwilkę. Tak tylko powiedzieć, że każdy, kto czyta moje zapiski jest dla mnie ważny. Często o tym myślę, a chyba nigdy nie pisałam. To bardzo wyjątkowe, że poświęcasz swój czas i myśli na to, co mam w głowie. Że tu zaglądasz, że na chwilę wpadasz do mojego świata. Dzięki Tobie czuję,… Czytaj dalej »
Wędrowali przez bezkresne przestrzenie, a droga paliła im stopy żwirem i długością. Szli czujnie, z mozołem, przemierzając kawałki ziemi jak centymetr krawiecki płótno. Krok za krokiem, pole za polem i góra za górą. W mroźne dni ich oddechy parowały w powietrzu wybijając bezgłośny rytm marszu. Wzlatywał ku niebu i rozmywał się wśród chmur albo skraplał… Czytaj dalej »