Do mojego mieszkania wpadła osa, co jak zwykle na chwilę mnie sparaliżowało. Z przerażeniem patrzyłam jak bzycząc powoli ląduje na miseczce-podstawce, do której spływa buzujący sok z kiszonych od tygodnia jabłek, jak zanurza w soku swoją głowę, rusza odnóżami… Stupor trwał chwilę, dość szybko poczułam adrenalinę i potrzebę ratowania siebie i młodszego syna, który był… Dowiedz się więcej »
Pojawiam się tutaj i znikam, jakbym pisała tego bloga ściegiem za igłą. Choć może to fastryga. Jednego dnia jestem na gorze blogerskiego materiału, drugiego pod spodem. Prowadzi mnie igła, a ją jakaś dłoń, którą można nazwać weną, mobilizacją albo ochotą. Dłoń niejedno ma imię, jak widać. Niezależnie od tego, po której stronie jestem, moja historia… Dowiedz się więcej »
Dziś żegnałam na zawsze siostrę mojej babci. Miała 92 lata i była w rodzinie ostatnią żyjącą z pokolenia dziadków. Mam poczucie, że kolejna nitka wiążąca moją historię z przeszłością luźno powiewa na wietrze. To ten moment, kiedy już wiem, że opowieści, które nie całkiem pamiętam, więcej nie zostaną opowiedziane. Próbuję je poskładać w mojej głowie,… Dowiedz się więcej »
Świat za oknem z każdym dniem jesiennieje. Jest coraz ciemniej i senniej, a czasem nawet dość mokro. Liście wiadomo co robią, nie tylko zmieniają barwy, ale też lecą na łeb, na szyję pod stopy. Żeby się lepiej szurało. Przez ten czas, jak co roku, najchętniej przemknęłabym jak kot. Po cichu, szybko i na sztywnych łapach,… Dowiedz się więcej »
Od jakiegoś czasu łapię się na tym, że mogę zaglądać we własne życie w jego odległych kawałkach, które wydają mi się dość bliskie, a zarazem niezwykle odległe. Jakby linię mojego życia ktoś ścisnął w harmonijkę, przez co całe fragmenty wypiętrzyły się i nastały bliżej, niedawno, zaledwie na studiach. Dopiero przeliczenie w głowie uzmysławia mi, że… Dowiedz się więcej »
Mój dzisiejszy świat ocieka melancholią i zmęczeniem. Kapie sobie na chodnik kroplami bezradności. W powstałych kałużach strach może sprawdzić, czy ma wielkie oczy. Szczerzy zębiska do swojej twarzy porozciąganej w kroplach jak w gabinecie luster i rechocze. Staje się przez to groteskowy i mniej straszny, czym nieco się zawstydza. Uśmiecham się do niego, mimo wciąż… Dowiedz się więcej »
Spaceruję po kresce. Może to lina, a more linia namalowana pędzlem. Kredą na chodniku. Ołówkiem. W każdym razie istnieje tylko prosta kreska pod moimi stopami i nic więcej. Po lewej przepaść, po prawej przestrzeń. Albo odwrotnie. Stawiam stopy równo i starannie. Jakbym rysowała szlaczki w zeszycie na początku mojej kariery edukacyjnej. Skupiona, z koniuszkiem języka… Dowiedz się więcej »
Niektórzy mają piętę, ja mam achillesowe zatoki. Przez wiele lat nic im się nie działo i oglądając reklamy (w tych dawnych, zapomnianych już czasach, kiedy to w domu rodzinnym natykałam się na telewizor) o czarodziejskich proszkach na zatoki, dziwiłam się, że takie cuda komuś potrzebne. Tymczasem od kilku lat moje zatoki schodzą na psy i… Dowiedz się więcej »
Taki mam czas ostatnio, że w myślach układam miliony blogowych wpisów, a potem tu siadam i nie mam siły na tyle się skupić, by to wszystko, co zamierzałam, napisać. Odkładam więc te pomysły na półkę w głowie. Taką spiżarkę myśli. Albo piwniczkę na zawekowane historie. Myślę, że to jest w porządku. Może niektóre rzeczy muszą… Dowiedz się więcej »
W niektóre wieczory czuję się jakbym była zapisana na czarno-białej kliszy. Pstryk! i zatrzymana zostałam w pół słowa wśród konturów łóżka, ścian i szafy, na tle szarego nieba za oknem, w czarnej ramie futryny. Pstryk! oczy utkwione w ekranie, palce szykują się do skoku na klawiaturę, stopy wtulone w kaloryfer. Nie słychać szumu, znika wśród… Dowiedz się więcej »